Tijdens een missie voor WWF is fotograaf Emmanuel Rondeau erin geslaagd om drie foto's te maken van wilde tijgers in Maleisië. Dat is een hele prestatie, want door de vernietiging van bossen, de afname van de prooidieren en stroperij zijn er nog maar 150 tijgers over op het schiereiland, vergeleken met 500 in 2010. Deze beelden, genomen op een van de laatste vestigingen van het dier, zijn een krachtig symbool van hoop om deze katachtige te redden van plaatselijke uitsterving.

De inspanningen om tijgers te beschermen hebben gemengde resultaten opgeleverd. Sinds de lancering van het TX2-project in 2010, dat tot doel had het aantal wilde tijgers in Azië te verdubbelen, zijn hun populaties over het algemeen zeker toegenomen.

Maar de positieve resultaten zijn ongelijk verdeeld. Op sommige plaatsen is het aantal tijgers blijven dalen, ondanks de geleverde inspanningen. Dat is vooral het geval in Zuidoost-Azië, dat al enkele jaren te kampen heeft met een wildstrikcrisis. Dit soort vallen, die kinderlijk eenvoudig zijn (het is gewoon ijzerdraad) maar angstaanjagend effectief, overspoelen de bossen in de regio en halen ze geleidelijk leeg. Daarbij is het aantal rangers dat de wacht houdt veel te klein voor de omvang van de bedreiging.

Maleisië is geen uitzondering in deze crisis, die deels verantwoordelijk is voor de duizelingwekkende daling van de tijgerpopulatie. In de jaren 1950 waren er maar liefst 3000 katachtigen over op het schiereiland. In 2010 waren het er nog 500. Vandaag de dag zijn er niet meer dan 150.

Foto's om ons bewust te maken

WWF werkte opnieuw samen met bekende natuurfotograaf Emmanuel Rondeau. Het doel van de missie, die duurde van februari tot juli 2023, was hoge-resolutiebeelden vastleggen van een van de 150 overgebleven tijgers in Maleisië.

In de hoop de Heilige Graal terug te brengen, sloot Emmanuel zich aan bij de anti-stroperijpatrouilles. Hij plaatste acht wildcamera's die hij vijf maanden lang in het Royal Belum State Park liet staan - waarvan hij de batterij elke maand verwisselde.

Het resultaat? 3 foto's van de tijgers - waaronder één foto van een vooraanzicht.

Dit project ging veel verder dan enkel tijgers, net als de impact van het werk van WWF om deze iconische katachtigen te beschermen. Tijdens het project verzamelde Emmanuel beelden van het leven in en rond Royal Belum State Park: het leven van de inheemse gemeenschappen, de moeilijkheden van de patrouilles van de gemeenschapswachten en de omvang van de wildstrikcrisis. De wildcamera's onthulden ook verbluffende beelden van de ongelooflijke biodiversiteit van dit oeroude woud - zwarte panters, tapirs, nevelpanters, Aziatische wilde honden, makaken en nog veel meer.

De missie in beelden

Terwijl de zon begint te zakken in het Royal Belum State Park in Maleisië, maakt het team de laatste aanpassingen aan de digitale wildcamera's. Iedereen is vol goede moed en de bloedzuigers zijn nergens te bespeuren omdat de grond droog is.

Een antistroperij-patrouille van toegewijde lokale bewoners dat samenwerkt met WWF-Maleisië, zwierf meer dan een week door de dichtbegroeide regenwouden van Royal Belum State Park met natuurfotograaf Emmanuel Rondeau (rechts). Samen slaagden ze erin een reeks hoogwaardige wildcamera's op te stellen in het 130 miljoen jaar oude regenwoud.

Het team is dolblij als de laatste waterdichte behuizing van de camera stevig vastzit. Dat is een van de acht wildcamera's die Emmanuel ontwierp en de komende vijf maanden in dit bos zal opstellen, geduldig wachtend tot er dieren langskomen om een foto te maken.

Wildstrikken (of strikken) zijn vallen die stropers opzetten in de hoop wilde dieren te vangen. De meest gewaardeerde is de tijger. Strikken droegen (én dragen nog steeds) grotendeels bij aan de afname van de tijgerpopulatie in Maleisië. Royal Belum State Park is een van de laatste vestigingen van de katachtige in het land en een van hen op beeld krijgen symboliseert ofwel de laatste generatie tijgers in Maleisië, ofwel een generatie van hoop.

Na maanden van onderhoud en het verwisselen van batterijen, vingen de camera's een glimp op van wat er nog over is van de rijke biodiversiteit in een van de oudste tropische wouden ter wereld. Ze laten zien wat er op het spel staat als stroperij, ontbossing en conflicten tussen mens en natuur niet worden aangepakt.

De Maleise beer, die ook erg in trek is bij stropers, schilt verwrongen lianen en wortels op zoek naar fruit, kleine knaagdieren, vogels, termieten en andere insecten om zich mee te voeden. Deze beren zijn inheems in Zuidoost-Azië en zijn de kleinste leden van de berenfamilie.

Op het Maleisisch schiereiland leeft de grootste populatie zwarte luipaarden (ook wel zwarte panters genoemd) ter wereld. Zwarte luipaarden danken hun kleur aan een genetische mutatie die zorgt voor een overproductie van melanine, een donker pigment, wat resulteert in hun zwarte vacht die heel moeilijk te onderscheiden is tegen de achtergrond van het tropische woud.

In het regenwoud leven veel bijzondere dieren en de Maleise tapir is er daar zeker één van. Met zijn lange snuit en lappendeken is het de enige tapirsoort die in Azië voorkomt. Hij is door de IUCN geclassificeerd als een bedreigde diersoort en zwerft het grootste deel van zijn tijd door het regenwoud op zoek naar scheuten en bladeren om te eten.

Hoewel de nevelpanter bekend staat als een van de meest arboreuze katachtigen, brengt hij een groot deel van zijn tijd door op de grond. Er is weinig bekend over deze geheimzinnige katachtige, behalve dat hij zich voedt met primaten, knaagdieren, kleine herten en wilde zwijnen.

En dan eindelijk het beeld waar we allemaal op hoopten: een tijger. Dan een tweede. En een derde.

WWF wil, samen met haar partners, dat deze tijgers de generatie van hoop worden. De afgelopen jaren zijn de beschermingsinspanningen opgevoerd om te proberen de achteruitgang een halt toe te roepen. Een toegewijde anti-stroperijpatrouille, die bekend staat als Project Stampede, vormt de kern van dat werk. Vandaag de dag werken er 60 patrouilleurs in Royal Belum State Park en de teams bestaan uit lokale bewoners uit de hele regio. Deze patrouilles hebben geholpen om het aantal actieve vallen in Royal Belum State Park met 98% te verminderen. Maar de inspanningen zijn nog lang niet ten einde.