Van Griekse eilanden tot het Marokkaanse Atlasgebergte
Het Middellandse Zeegebied strekt zich uit over leefgebieden in de zee, in zoet water en op het land. De unieke biodiversiteit van deze diverse habitats herbergt tal van iconische – en bedreigde – diersoorten: van walvissen en dolfijnen over zeeschildpadden en monniksrobben tot caracals en servals. Het Atlasgebergte huisvest dan weer driekwart van alle atlasceders – een majestueuze, bedreigde boomsoort – op onze planeet.
1 op 10
De Middellandse Zee beslaat maar 1% van de oceaanoppervlakte. Toch komt 1 op 10 van alle mariene soorten die we vandaag kennen, er voor.
50%
Meer dan de helft van de Marokkaanse biodiversiteit op het land en wel 60% van de Marokkaanse vogelsoorten leven in het Atlas Cedar Biosphere Reserve.
41%
Van de mariene zoogdierpopulaties verdween in de afgelopen 50 jaar. Tal van andere soorten – zoals atlasceders en berberapen – zijn in gevaar.
Wat doet WWF om het Middellandse Zeegebied te beschermen?
Het Middellandse Zeegebied is een baken voor biodiversiteit. In de zee leven wonderbaarlijke dieren zoals dolfijnen en monniksrobben; de bossen van het Atlasgebergte herbergen berberapen, servals en caracals – én een majestueuze, bedreigde boomsoort: de atlasceder.
Helaas staat de mediterrane natuur onder zware menselijke druk. Van overbevissing en overbegrazing tot massatoerisme, habitatversnippering en stroperij: de natuurlijke hulpbronnen uit de zee en bossen worden buitensporig gebruikt. Dat heeft dramatische gevolgen, en de klimaatverandering doet er nog een schepje bovenop. Griekenland kampt elke zomer met oncontroleerbare bosbranden. De Middellandse Zee raakt overspoeld door uitheemse soorten die het ecosysteem verstoren. Niet alleen de biodiversiteit voelt de gevolgen daarvan, ook de mens lijdt eronder.
Daarom voert WWF wetenschappelijk onderzoek naar de tendensen en druk die op de ecosystemen wegen. Op basis daarvan treffen we maatregelen om de biodiversiteit te beschermen. Zo hebben we in Griekenland mariene beschermde gebieden afgebakend waar vissen verboden is, en zetten we lokale rangers en wildcamera’s in om soorten te monitoren in de Midden-Atlas. Om zeker te zijn dat we met onze acties échte verandering teweegbrengen, meten we de impact na afloop.
Om de druk op de mediterrane ecosystemen te verlichten, zet WWF in op duurzaam hulpbronnengebruik. We werken samen met lokale vissersgemeenschappen en vrouwencoöperatieven rond duurzame productie. Tot slot zetten we natuurbeheer kracht bij op lokaal, regionaal en nationaal niveau via lobbywerk en samenwerkingen met de autoriteiten. Ons doel: zorgen dat cruciale biodiversiteitshotspots zoals het Griekse eiland Gyaros en het Marokkaanse Atlas Cedar Biosphere Reserve behouden blijven.
Het Middellandse Zeegebied beschermen, is ook in actie komen tegen
OVEREXPLOITATIE VAN BOSSEN
Overmatig oppompen van grondwater, buitensporig gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van het bos (zoals hout, maar ook kruiden en geneeskrachtige planten) en overbegrazing verstoren het evenwicht in de bossen van het Middellandse Zeegebied. Stroperij schaadt dat evenwicht ook, want elke soort speelt zijn rol in het ecosysteem.
Overbevissing en niet-duurzame of zelfs illegale visvangst hebben dramatische gevolgen voor al het leven in de zee. Vispopulaties slinken en de soortendiversiteit daalt, waardoor het ecosysteem uit balans raakt.
Door de klimaatverandering kampt Griekenland elke zomer met onbeheersbare natuurbranden. Tegelijk treffen ongeziene droogtes het Atlasgebergte; vooral de landelijke gemeenschappen kreunen daaronder. Tot slot maken invasieve uitheemse soorten een opmars door de klimaatverandering: ze verstoren ecosystemen en bedreigen kwetsbare inheemse soorten.
Intensief scheepvaartverkeer, kust- en energie-infrastructuur, massatoerisme en versnippering zetten de habitats van het Middellandse Zeegebied zwaar onder druk.
Dolfijnen zijn fascinerende zeezoogdieren. Deze hyperintelligente en sociale walvisachtigen gebruiken echolocatie om zich te oriënteren, voedsel te vinden en te communiceren met hun soortgenoten. Hoewel ze de hoofdrol spelen in tal van onze verhalen en mythes, is de mens hun belangrijkste bedreiging. Dolfijnen komen per ongeluk in visnetten terecht, vallen ten prooi aan stropers, en hun leefgebieden worden aangetast door bijvoorbeeld vervuiling en de klimaatverandering …
15% van alle monniksrobben (Monachus) op het Griekse eiland Gyaros leeft? Dat beschermde gebied groeide uit tot een echte biodiversiteitshotspot.
Wist je dat?
Atlas Ceder Biosphere Reserve de stempel ‘biosfeerreservaat’ kreeg van UNESCO in 2016? Het strekt zich uit over 1.370.000 hectare en omvat drie nationale parken: Ifrane National Park, Haut Atlas Oriental National Park en Khenifra National Park.
Wist je dat?
Marokko verschillende soorten wilde katten huisvest? Servals zijn middelgrote katten met lange poten, gevlekte vacht, grote oren en een slank silhouet. Caracals zijn nauw verwant aan servals, maar lijken meer op lynxen: ze hebben ook kwastjes op hun oren. Afrikaanse wilde katten (Felis lybica) zou je dan weer kunnen verwarren met ordinaire gestreepte huiskatten. Je onderscheidt ze dankzij de roodachtige schijn in hun vacht.
De unieke ecosystemen van het Middellandse Zeegebied kreunen onder menselijke druk en de gevolgen van de klimaatverandering. We moeten onze natuurbehoudsinspanningen hier absoluut kracht bijzetten om een duurzame toekomst te bieden aan de soorten die hier leven en hun habitats.
Sarah George,
Project Manager
Hoe kan ik het verschil maken?
Dankzij jouw steun kunnen we ons werk verder zetten om de natuur te beschermen en te bouwen aan een wereld waarin de mens in harmonie leeft met de natuur. Een levende en veerkrachtige natuur die we vol trots kunnen doorgeven aan de generaties na ons. Er zijn heel wat manieren om samen in actie te komen!
