De gorilla is de enige soort grote mensaap waarvan de populatie groeit
De gorilla is de enige soort grote mensaap waarvan de populatie groeit
De vooruitgang die we samen hebben geboekt
Berggorilla’s komen slechts nog op twee plekken voor: in het Virunga-gebergte, waar de Democratische Republiek Congo, Rwanda en Oeganda samenkomen, en in het nationaal park ‘Bwindi Impenetrable Forest’ in Oeganda. Er leven nog iets meer dan 1 000 gorilla’s in het wild, en de vooruitzichten voor deze zachtaardige loebassen zijn vandaag veel beter dan enkele decennia geleden.
In 1991 startte WWF het ‘International Gorilla Conservation Program’ (IGCP) op met onze partners ‘African Wildlife Foundation’ en ‘Flora and Fauna International’. Door samen te werken met de lokale gemeenschappen en met de overheden van de drie landen, konden we de achteruitgang van het aantal berggorilla’s ombuigen.
Regelmatige tellingen tonen aan dat beide populaties constant groeien. De populatie in het Virunga-gebergte telt tegenwoordig meer dan 600 individuen ten opzichte van 480 in 2010. De populatie in Bwindi is gestegen van ongeveer 400 individuen in 2010 naar 459 tijdens de laatste telling in 2019.
De samenwerking met de lokale bevolking staat centraal in onze aanpak voor de bescherming van de gorilla’s: we steunen de gemeenschappen met alternatieve bronnen voor brandstof, water en inkomsten zodat we de druk op het leefgebied van de gorilla’s kunnen verlichten. Het gorilla-observatie-ecotoerisme wordt momenteel weliswaar getroffen door de mondiale pandemie, maar vormt voor de lokale bevolking een sterke stimulans om de soort te beschermen. Het ecotoerisme vormt niet alleen een belangrijke bron van werkgelegenheid en inkomsten voor de lokale bevolking, maar ook van inkomsten voor de nationale regeringen.
De uitdagingen die we nog moeten aangaan
De berggorilla is de enige grote mensaap waarvan de populatie groeit. Het aantal chimpansees, bonobo’s, orang-oetangs en de andere ondersoort van de gorilla, gaat achteruit door de activiteiten van hun naaste verwant, de Homo sapiens.
Hetzelfde geldt voor alle soorten: de ‘Living Planet Index’ van WWF, die de evolutie van de grootte van bijna 21 000 populaties zoogdieren, vogels, reptielen, amfibieën en vissen opvolgt, stelt een gemiddelde achteruitgang van 68% vast sinds 1970. We hebben met andere woorden al bijna twee derde van de wilde dieren wereldwijd verloren in minder dan een halve eeuw tijd.
Specifieke natuurbehoudsinitiatieven zoals het IGCP om de berggorilla’s te redden, kunnen het verschil maken voor welbepaalde soorten en populaties. Daarom blijven deze initiatieven een essentieel deel van ons werk. Maar als we alle wilde soorten op onze planeet willen redden, moeten we de achterliggende dreigingen aanpakken.
Verlies en degradatie van leefgebieden, overexploitatie, klimaatverandering, invasieve soorten en verontreiniging zijn de belangrijkste oorzaken van de achteruitgang van soorten, en zijn allemaal het gevolg van menselijk handelen. Voornamelijk de manier waarop we voedsel en energie produceren en consumeren, heeft een enorme impact.
Naarmate de menselijke bevolking groeit, zullen de populaties van de andere soorten waarmee we de planeet delen, blijven achteruitgaan, tenzij we onze relatie met de natuur veranderen.