Wanneer berenwelpjes hun moederbeer verliezen, dalen hun overlevingskansen drastisch. Gelukkig is er Bear Again, een Roemeens opvangcentrum voor berenweesjes. Dit jaar heeft het berenweeshuis maar liefst 15 welpjes gered van een wisse dood in de wilde natuur.

In 2022 ving Bear Again 12 weesbeertjes op. Zij vergezelden drie welpjes uit 2021. En tussen januari en juni 2023 verwelkomde het berenweeshuis nog eens 15 nieuwe gasten. Het gaat om acht meisjes en zeven jongens uit alle uithoeken van Roemenië. Ze hebben elk hun unieke verhaal, maar delen dezelfde ervaring: ze zijn hun mama verloren.

Alleen overleeft zo'n welpje het niet in de wilde natuur.

Maar dankzij iedereen die een beertje adopteerde, kunnen deze viervoeters veilig opgroeien in het berenweeshuis. Met zo'n symbolische adoptie maak je dus écht het verschil. We stellen graag enkele nieuwkomers aan je voor.

Eerste beertje van het jaar: Sovejanca

Aan de rand van Soveja, een dorpje in het Vranceadistrict, ontwaakte een gezin eind april met een bijzondere bezoeker in de tuin: een berinnetje. Boswachters bevestigen dat het beertje al was opgedoken in de tuinen van verschillende buren.

We weten niet hoe ze haar mama verloren is, maar berenwelpjes vluchten wel vaker bomen in wanneer ze achternagezeten worden door herdershonden, bijvoorbeeld. Het ene beertje is al wat banger dan het andere: ze komen dus niet allemaal tegelijk naar beneden. En dan staat mamabeer voor een hartverscheurende keuze: ofwel redt ze de beertjes die al beneden zijn, ofwel wacht ze tot het laatste beertje afdaalt – maar dan lopen ze het risico op een nieuwe aanval. De kans is groot dat Sovejanca een gelijkaardig verhaal meemaakte ...

Klimtalent uit Darmanesti

Een week na Sovejanca bleef er een ander beertje verweesd achter in een boom in de buurt van Dărmănești, in het Bacăudistrict. Rijkswachters brachten haar naar Bear Again – nu is ze in topvorm. We denken dat haar verhaal lijkt op dat van Sovejanca.

Speurder van Topliceni

De inwoners van Topliceni, dicht bij Poiana Teiului in het Neamțdistrict, meldden ons midden-mei dat honden een beer aanvielen die bewoond gebied naderde. Je raadt het al: de volgende dag vonden ze een beertje dat wanhopig op zoek was naar haar mama in de tuinen van het dorp. Waarschijnlijk maakte ze hetzelfde mee als de eerste twee beertjes: om te ontsnappen aan het gevaar, klom ze in een boom, en toen raakte ze haar mama kwijt.

Ontdekkingsreizigster Torpila

We vermoeden dat dit kleintje haar eerste stapjes zette in Vărghiș, een beschermd gebied in het Harghitadistrict. Daar ligt een canyon met een pittoresk uitzicht en steile hellingen vol natuurlijke grotten en holen. Je kan je al inbeelden waarom beren het hier naar hun zin hebben: ze kunnen er veilig overwinteren, en het is een goede plek om hun kleintjes ter wereld te brengen. In de winter is de bodem bezaaid met beukennootjes. En die hebben beren nodig om een stevige vetlaag te kweken en zich te wapenen tegen de kou.

Maar de adembenemende natuur trekt ook andere bezoekers. Toeristen en jagers, bijvoorbeeld. En de weilanden staan vol kuddes schapen met herdershonden. Mens en dier komen dus vaker en vaker met elkaar in contact.

Wat ons beertje precies heeft meegemaakt, weten we niet. We weten wel dat Torpilă haar gezin kwijtraakte, en dat het reddingsteam van het Harghitagebergte haar te hulp schoot in de tweede helft van mei. Na 24 uur observatie kon ze kennismaken met haar drie vriendjes bij Bear Again.

Uitdagingen

Beertjes in de best mogelijke omstandigheden opvangen en verzorgen, dat is een heel karwei. Er hangt ook een stevig prijskaartje aan. Zo moesten we het houten hutje onlangs opnieuw opbouwen: vorige winter bezweek het onder het gewicht van de sneeuw. Ook de kabels van het tokkelbaansysteem – waarmee we de grotere beertjes voeden – waren aan herstelling toe.

Deze zomer verlieten enkele beren het opvangcentrum. Eén van hen gaven we een GPS-halsband, zodat we konden opvolgen hoe de beer zich aanpaste aan het leven in de wilde natuur. Helaas ontvingen we na twee weken geen signaal meer, waardoor we vreesden dat de beer het niet haalde ... De halsband terugvinden was geen eenvoudige opdracht, maar het is ons gelukt. Goed nieuws: blijkt dat de beer de halsband gewoon had uitgedaan en een souvenirtje achterliet in de vallei!

Adopteren: een symbolische actie met concrete impact

De verhalen van deze beertjes tonen wat er gebeurt wanneer wilde gebieden verstedelijken – en dat zien we steeds meer. Mens en dier komen vaker met elkaar in contact, waardoor veel moederdieren hun kleintjes moeten achterlaten.

Als je symbolisch een beertje adopteert, help je ons om kwetsbare weesjes veilig te houden en te verzorgen tot ze klaar zijn om weer in het wild te leven. Je verandert een berenleven, en helpt ons om wilde dieren in Europa te behouden. Samen kunnen we weesbeertjes een rooskleurige toekomst geven!