Zonder hun werk zou een terugkeer van de tijger naar de bossen van Mondulkiri ijdele hoop blijven. Rangers trainen hard en strijden dagelijks om de ecosystemen en het wild in de oostelijke vlakten van Cambodja te beschermen. Een gesprek met de eerste vrouwelijke ranger van Mondulkiri.

Stel jezelf even voor en vertel ons hoe je ranger bent geworden in de wouden van Mondulkiri?

Ik heet Rida Kheng en ik ben in 1996 geboren in de provincie Mondulkiri. Als kind heb ik de vernietiging van het bos met eigen ogen gezien. Ik heb ook vastgesteld dat de wilde dieren verdwenen en dat de rivier in onze buurt opdroogde, wat me erg triest maakte. Het klimaat begon bruuske veranderingen te vertonen. Het sloeg plots om van warm naar koud. Ik wist toen nog niet dat dit allemaal gelinkt was aan de ontbossing. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de natuur. Later heb ik daarom beslist bosbouwkunde te studeren. Zo begreep ik beter hoe wouden functioneerden en waarom ze zo vitaal voor ons zijn. Toen ik werd aangenomen, mocht ik kiezen tussen kantoorwerk of werken op het terrein. Ik heb niet lang getwijfeld …

Hoe zie jij je werk als ranger en je rol als verdedigster van het woud? 

Door op het terrein te werken, blijf ik voortdurend bijleren en zet ik me tegelijk in voor de bescherming van het woud. Op basis van de huidige kennis over natuurlijke ecosystemen en hun belang voor de toekomst van de planeet, wil ik echt een verschil maken. Ik richt me in de eerste plaats op de mensen in mijn omgeving: mijn familie, mijn vrienden en mijn collega-rangers. Eens je het ecosysteem van het woud begrijpt, wordt je band met het woud hechter, wat je nog meer vastberaden maakt om het te beschermen. Ik zou dus willen blijven studeren, maar ik wil ook de dorpsgemeenschappen bijscholen. En dan vooral deze die vlakbij het woud wonen, zodat ik hen kan overtuigen het woud gezond te houden. Bomen zijn van cruciaal belang voor ons, niet alleen omdat ze ons bouwmateriaal en geneesmiddelen verschaffen, maar ook omdat ze onze natuurlijke hulpbronnen beschermen.

Is ontbossing het enige probleem dat je hebt opgemerkt?

Neen, natuurlijk niet. Er is ook veel vervuiling. Ik zie mensen vaak plastic afval in de rivier gooien. Dat maakt me ziedend. Ze zijn zich eenvoudigweg niet bewust van de gevolgen van hun daden. Gelukkig stel ik een toenemende bewustwording vast in mijn omgeving. Veel vrienden zijn trouwens erg nieuwsgiering naar mijn werk als ranger. 

“We moeten de wouden beschermen, want ze kunnen het zelf niet.”

Rida Kheng

Hoe verliep de integratie in het team?

Ik kan niet zeggen dat het gemakkelijk is. Af en toe is het zelfs erg moeilijk. Maar met de nodige passie overwin je de grootste moeilijkheden. En wanneer je goed omringd bent, wordt alles eenvoudiger. Weet je, veel van onze tijd bestaat uit patrouilleren in 50 cm modder, en dan gebeurt het al eens dat je stevig vast komt te zitten. Op zo’n momenten heb ik altijd een ploegmaat aan mijn zijde. Wederzijdse hulp maakt echt deel uit van ons dagelijkse leven. Maar ook trainen is essentieel. Ik ben gedurende twee weken opgeleid door het Cambodjaanse leger! Elke ochtend moesten we 7 km lopen en ’s avonds stapten we 25 km met een wapen en een rugzak. 

Welke boodschap zou je willen richten tot de sympathisanten van WWF? 

Ik wil hen eenvoudigweg het volgende vertellen: we moeten de wouden beschermen, want ze kunnen het zelf niet. Als we de wouden laten verdwijnen, zullen wilde soorten op hun beurt ook verdwijnen. En aangezien alles met elkaar verbonden is, wordt uiteindelijk ook onze toekomst bedreigd. Wat mij betreft was het woud beschermen een droom. En vandaag heb ik het geluk die droom echt te beleven.