Natuurliefhebber Yvan Mahaux slaagde er enkele dagen geleden in om als allereerste een wolf in België te observeren en te fotograferen. Eerdere foto’s werden genomen door strategisch geplaatste cameravallen. 

Yvan werkt voor ‘Éducation Environnement’, een organisatie die natuurgidsen opleidt. Hij doet maar al te graag het relaas over zijn ontmoeting aan ons eigen wolventeam.

Wat drijft jou om om 5.00 uur ’s ochtends te gaan wandelen in het bos?

De sfeer in het bos is bij dageraad helemaal anders. De meeste mensen slapen nog. Er zijn nauwelijks menselijke geluiden te horen. De dieren zijn echter wel al wakker: de merel zingt luidkeels, reeën grazen … Je kan zo vroeg in de ochtend veel meer dieren observeren dan overdag. Bovendien is het licht bij dageraad uniek. Het eerste zonlicht op de dauw … Fantastisch!.

Hoe verliep jouw ontmoeting met de wolf?

Omdat je zoveel meer dieren kan observeren zo vroeg in de ochtend ben je natuurlijk heel alert. Je tuurt in het rond, kijkt op bij elk geluid maar in België verwacht je niet dat je plots oog in oog zal staan met een wolf. Ik wist dat hij zich in deze regio ophield maar de bossen zijn hier zo uitgestrekt dat ik weinig hoop had hem ook echt te zien te krijgen. In het beste geval hoopte ik een aanwijzing van zijn aanwezigheid te vinden, uitwerpselen bijvoorbeeld. Na een paar uur stappen bereikte ik een open plek in het woud toen er plots, rechts voor mij, een hondachtige opdook. Ik keek door mijn verrekijker …: het was de wolf! Hij zag mij ook, bleef even staan, net lang genoeg om een foto te maken. Daarna verdween hij op een loopje in het woud.

Wat gaat er door jou heen als er 50 meter verderop een wolf staat?

Ik was verbaasd. Ik verwachtte absoluut niet deze legendarische soort in België te zien! Na de verbazing voelde ik een immense vreugde. Al sinds mijn kindertijd doorkruis ik het woud en observeer ik er de natuur. Deze soort in België te mogen ontmoeten is een droom die werkelijkheid wordt.

En wat denk je dat de wolf ervoer toen hij jou zag?

Ik denk dat hij even verrast was als ik. Het duurde een paar seconden vooraleer hij mijn onbeweeglijke gestalte als ‘mens’ herkende. Ik kon hem niet om de tuin leiden zoals dat wel lukt bij reeën. Zij herkennen een onbeweeglijke gestalte niet altijd als ‘mens’ en dus kan je ze ongestoord observeren.

Is deze ontmoeting uitzonderlijk of kan iedereen vanaf nu een wilde wolf observeren?

Deze ontmoeting is toch wel uitzonderlijk. Het territorium van een wolf strekt zich uit over meerdere honderden vierkante kilometers. Een ontmoeting is dus niet vanzelfsprekend. Ik heb ongelooflijk veel geluk gehad. Maar laat dat geen reden zijn om niet te gaan wandelen in de Ardennen. Misschien heb je wel evenveel geluk … Best gewoon hopen om een vos of ree te zien om niet al te teleurgesteld terug te komen. Als ik toch wat goede raad mag geven: blijf op de paden – de wolf gebruikt ze ook graag – en wees zo stil mogelijk want de wolf heeft een extreem goed gehoor. 

Indien andere wandelaars de wolf ontmoeten, is er dan reden tot paniek?

Neen. De wolf vormt geen gevaar voor de mens. Heel misschien is hij nieuwsgierig, vooral als je vergezeld wordt van je hond. In dat geval praat je best gewoon rustig opdat hij je herkent als mens. Maar vooral: geniet van het moment. Een wolf ontmoeten overkomt je misschien maar een keer in je leven.

Denk je dat dit fantastische dier een toekomst heeft in België?

Ik hoop natuurlijk dat er zich op een dag een of meerdere roedels vormen in België. Er zijn voldoende prooien (herten, reeën, everzwijnen, enz.) en bepaalde zones lijken rustig genoeg om er jongen groot te brengen. Ondanks de grote versnippering van onze natuurgebieden, denk ik dat in bepaalde gebieden roedels kunnen overleven. Want sinds zijn terugkeer naar Oost-Europa blijft de soort me verwonderen door zijn aanpassingsvermogen.

Ik hoop echt dat de soort erin slaagt zich op natuurlijke wijze opnieuw in de regio te vestigen. Het is echt een meerwaarde voor onze fauna en ons patrimonium. Als je praat met veehouders, jagers, natuurvorsers maar ook gewoon met wandelaars, merk je al snel dat de wolf zowel verwondering als angst oproept. Duidelijke informatie over de soort is onontbeerlijk. Samenleven met de wolf, die noch een engel, noch een duivel is, maar gewoon een dier dat jaagt om zich te voeden, is mogelijk. Een mooie uitdaging voor onze samenleving die al zo aangetast is door de vele milieuproblemen en die stapje voor stapje een nieuw licht probeert te werpen op onze relatie met de natuur.

Lees ook :

• Een Waals beheerplan voor de wolf
• Eerste koppel wolven in Vlaanderen: een actief beleid dat veehouders helpt zich aan te passen, dringt zich op